ไม่ได้ดูหนังในโรงมาเกือบปี เมื่อวานมีโอกาสดีๆ ชวนลูกศิษย์ไปดู "ยักษ์" อีกสิบห้านาทีหนังจะฉายแล้ว จะไปทันมั้ยนะ ในที่สุดก็รีบวิ่งเข้าไปก่อนหนังจะฉายเพียงสองสามนาที ....
ยักษ์ คือ แอนิเมชั่นไทยที่ได้แรงบันดาลใจจากสงครามในเรื่องรามเกียรติ์ ผู้สร้างนำตัวละครเอกสองตัวคือ น้าเขียว (ทศกัณฐ์) กับเผือก ( หนุมาน) มาเป็นเกลอกัน เพราะความทรงจำเลอะเลือน มิตรภาพของคนทั้งสองทำให้เกิดเป็นความประทับใจ "เพื่อนต้องช่วยเหลือเพื่อน" เมื่อเพื่อนกำลังจะตาย มีหรือที่เพื่อนอีกคนจะดูดาย แม้ว่าภายหลังความทรงจำจะกลับคืนมาแล้ว ทั้งสองต่างรู้แล้วว่าตนเป็นใคร แต่ความเป็นเพื่อนก็ไม่ได้จางหายไป ในที่สุดเพื่อนเผือกก็ช่วยเอาตัวร้ายออกไปจากน้าเขียว เราจึงได้ภาพแห่งความประทับใจกลับคืนมาในตอนจบ
หนังไม่ได้ทำให้เราฟูมฟายน้ำตานองด้วยความซึ้งใจ แต่หนังทำให้เราขบขัน เสียใจ ซึ้งใจ ร่วมไปกับตัวละครหุ่นกระป๋องเหล่านี้ ไม่มากไป และไม่น้อยไป บทเจรจากลมกล่อมกำลังดี
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ มีแง่คิด เสนอทัศนคติเชิงบวก ขอบคุณคนไทยที่ช่วยกันสร้างสรรค์ และแบ่งปันสิ่งดีๆ ไม่มีพิษให้แก่เยาวชนไทย อยากให้เด็กๆ ได้รับรู้เรื่องราวที่งดงามในเรื่อง พร้อมจินตนาการที่ยิ่งใหญ่ ที่สำคัญ... อยากให้สังคมไทยไม่มียักษ์...สังคมเราจะน่าอยู่มากมายยิ่งนัก
